PROJECT "ARTEMIS": Επιστροφή στην Σελήνη (Συνεχής ενημέρωση)

ΣΟΥΝΙΟ (7/7/1979)

Η κ. Βερονίκη Ροδοπούλου μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι το οποίο θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του, ξεκίνησαν για μια βόλτα στο Σούνιο. Όμως λίγο μετά το ναό του Ποσειδώνα, το ραδιόφωνο που μέχρι εκείνη την στιγμή έπαιζε κανονικά, σταμάτησε ξαφνικά. Προσπάθησα να πιάσω άλλο σταθμό, αφηγείται η κ. Ροδοπούλου, αλλά δεν το κατόρθωσα, διότι το ραδιόφωνο ήταν νεκρό. Πριν συνέρθω από την έκπληξη μου από αυτό το γεγονός, η μηχανή του αυτοκινήτου άρχισε να παρουσιάζει κάποιες παροδικές.. στιγμιαίες ανωμαλίες.  Η μεγαλύτερη έκπληξη ήρθε όταν μετά από μερικά λεπτά, άναψε ένας προβολέας στα αριστερά μας και φώτισε εκτυφλωτικά το αυτοκίνητο. Το πάρκαρα στην άκρη του δρόμου, ταυτόχρονα όμως έσβησε και ο προβολέας. Υποθέσαμε ότι στην περιοχή υπήρχε κάποιο στρατιωτικό φυλάκιο. Όπως διακρίναμε όμως, υπήρχαν μονάχα θάμνοι, λίγα δέντρα και αρκετοί βράχοι. Οι φίλοι μου επειδή είχαν φοβηθεί, πρότειναν να επιστρέψουμε στην Αθήνα. Καθώς μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να ξεκινήσουμε, ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα. Ήταν σαν να με καλούσαν κάποιοι να βγω από το αυτοκίνητο και να πάω προς τα δέντρα εκεί όπου υποθέσαμε ότι άναψε ο προβολέας. Το κάλεσμα ήταν δυνατό, η θέληση μου είχε παραλύσει. Παρά τις αντιρρήσεις των φιλών μου, ξεκίνησα προς εκείνο το σημείο, αλλά μόλις είχα διανύσει είκοσι μέτρα, σταμάτησα συγκλονισμένη, γιατί σε απόσταση περίπου πέντε μέτρων, διέκρινα καθαρά ένα UFO προσγειωμένο. Όπως υπολόγισα, η διάμετρος του ήταν επτά με οκτώ μέτρα, το ύψος του τρία μέτρα, ο δε θόλος που είχε στο πάνω μέρος, ήταν ένα μέτρο και διαφανής. Το υπόλοιπο σώμα του UFO ήταν μεταλλικό και το χρώμα του θύμιζε σκούρο αλουμίνιο. Το UFO στηριζόταν σε τρία η τέσσερα ποδαράκια, που ήταν κοντά και λεπτά. Πουθενά δεν υπήρχαν πόρτες, παράθυρα η κάποιο άνοιγμα, ήταν σκοτεινό και δεν ακουγόταν κανένας θόρυβος. Οι φίλοι μου φώναζαν συνέχεια να επιστρέψω για να φύγουμε, αλλά δεν τους έδινα σημασία. Ένιωθα πως μέσα στο UFO υπήρχε κάτι το ζωντανό. Εκείνη την στιγμή μίλησα. Δεν θυμάμαι αν μίλησα με το στόμα μου η μήπως εξέφρασα εσωτερικά την επιθυμία να έρθει έξω αυτό το «κάτι» που υπήρχε εκεί μέσα και να συζητήσω μαζί του. Ήθελα τόσα πολλά να ρωτήσω, είχα μια έντονη περιέργεια να δω πως ήταν αυτό το «κάτι». Ξαφνικά ο θόλος φωτίστηκε στο εσωτερικό του με ένα απαλό λευκό φως. Είδα δυο μορφές που έμοιαζαν ανθρώπινες – είχαν τουλάχιστον χέρια και πόδια – και οι κινήσεις τους ήταν νευρικές. Μάλιστα η μια μορφή σήκωσε τα δυο χέρια της σαν να με χαιρετούσε. Ένοιωσα δέος, κοίταζα σαν υπνωτισμένη το θόλο. Ήξερα, το ένιωθα απόλυτα, ότι αυτό που έβλεπα δεν ήταν κάτι το γήινο. Μετά λίγα λεπτά το UFO σηκώθηκε κατακόρυφα και εξαφανίστηκε σχεδόν ακαριαία στον ουρανό. Ταυτόχρονα συνέβησαν δυο γεγονότα: η ψυχική επίδραση σταμάτησε επάνω μου και το ραδιόφωνο λειτουργούσε κανονικά. Οι φίλοι μου το είδαν μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, όταν ανυψώθηκε και εξαφανίστηκε στον ουρανό.  

ΠΗΓΗ: Περιοδικό UFO-ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ