Στις 14/11/1994 ο Νίκος Π. παρέδωσε ένα κείμενο στον
γράφοντα όπου ανέφερε περιστατικό με ΑΤΙΑ στο οποίο ήταν αυτόπτης μάρτυρας. Το
κείμενο παρατίθεται αυτούσιο: «Ήταν μία όμορφη βραδιά του Σεπτέμβρη του 1979.
Θυμάμαι εκείνο το βράδυ είχαμε ραντεβού εγώ και ο αδερφό μου με δύο κορίτσια
από τη Γαλλία. Γύρω στις 11:30 ανεβήκαμε σιγά-σιγά με τα πόδια από το Θησείο,
περάσαμε – όπως κάναμε συχνά – μπροστά από το αστεροσκοπείο, στρίψαμε δεξιά –
είχε τότε ένα ανοιχτό στενάκι που έβγαζε πίσω στα βράχια – και από εκεί
ανεβήκαμε στο λόφο του Φιλοπάππου. Ήταν μία γλυκιά βραδιά με καλή ορατότητα,
αστροφώτιστη, με πολύ ησυχία και με απαλό αεράκι. Ήμουν πάνω στο λόφο του
Φιλοπάππου μαζί με τη φίλη μου, σε μία απόσταση 30 μέτρων από το μνημείο και 20
μέτρων από τον αδερφό μου. Καθόμουν στα βράχια και μιλούσα με τη φίλη μου. Γύρω
στις 1:30 το πρωί ένιωσα ένα συναίσθημα ότι κάτι συμβαίνει. Σήκωσα το κεφάλι
μου ψηλά κοιτάζοντας τον ουρανό και είδα ένα ΑΤΙΑ ακριβώς πάνω μας, πάνω από το
λόφο του Φιλοπάππου, σε ένα ύψος περίπου 50 μέτρων, τελείως αθόρυβο, σε σχήμα
σβούρας τεράστιας, με όγκο μιας μικρής πολυκατοικίας ή ενός μεγάλου αερόστατου.
Το αντικείμενο είχε μεταλλικό σκούρο χρώμα και πολύχρωμα παλλόμενα φώτα
(γυρνούσαν γύρω-γύρω προς τα δεξιά) με μικρή ταχύτητα, όμορφα, αθόρυβα, πολύ
φωτεινά. Το κάθε φως είχε γύρω στο ένα 1 μήκος και 1,50 μέτρο πλάτος. Το
αντικείμενο, πάντα ιπτάμενο, έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα ακίνητο από επάνω μας
(κινιόταν από δεξιά, δηλαδή ερχόμενο από τη μεριά του αστεροσκοπείου, προς τα
αριστερά, προς τη κατεύθυνση του «Χίλτον»). Έκανε μισούς κύκλους γύρω και πάνω
από εμάς. Η διάρκεια αυτής της επαφής ήταν γύρω στα δύο λεπτά. Εντελώς ξαφνικά,
χάθηκε πάνω από τον Καρέα. Θυμάμαι πως πήρε απότομα ύψος, όχι όπως τα
αεροπλάνα, αλλά με άλλη αεροδυναμική. Τώρα τα χρώματα ήταν έντονα κόκκινο,
κίτρινο, γαλάζιο και πράσινο. Ακόμα και όταν χάθηκε τελείως είχα την αίσθηση
αυτών των όμορφων χρωμάτων για πολλή ώρα. Στα 15 χρόνια που πέρασαν από εκείνη
τη βραδιά έχω πάντα αναλλοίωτο ένα παράξενο και όμορφο συναίσθημα. Αισθάνομαι
πως υπήρξα μάρτυρας μιας συνάντησης. Μιας επαφής όμορφης. Αισθάνομαι κάτι σαν
μία αόρατη σφραγίδα έγκρισης για τις μελλοντικές πράξεις μου.»
ΠΗΓΗ: Μάκης Κ. Ποδότας, UFO : Φάκελος Ελλάδα