Το περιστατικό συνέβη στις 14/10/81 και η έρευνα του
περιστατικού περιορίστηκε στη λήψη καταθέσεων μαρτύρων εξ αιτίας των
ανυπέρβλητων οδικών δυσχερειών να φτάσουνε στην περιοχή του χωριού Θύμη Ευβοίας
όπου και συνέβη. Συναντήσανε τον αυτόπτη μάρτυρα Σταμάτη Κεραστάρη
αυτοκινητιστή στο σπίτι του στην Κάρυστο Ευβοίας και πήρανε τη συνέντευξη που
ακολουθεί.
Ονομάζομαι Σταμάτης Κεραστάρης και είμαι ιδιοκτήτης και
οδηγός λεωφορείου που εκτελεί ανάμεσα στα άλλα και το δρομολόγιο Καρύστου –
Θύμης. Εκείνη την βραδιά στις 14/10/81 βρισκόμουν στην Θύμη όπου διανυκτέρευσα
για να επιστρέψω το πρωί στην Κάρυστο. Στο σπίτι που έμενα είχαν μαζευτεί 5-6
άτομα και συζητούσαμε για τα προεκλογικά. Ανάμεσα τους κι ένας κάτοικος του
χωριού Αμυγδαλιά ο Γρηγόρης Χουντέσης, που είχε έρθει για να ταξιδέψει το πρωί
για την Κάρυστο. Είχε έρθει από βραδύς γιατί έπρεπε να κάνει δρόμο τριών ωρών.
Όταν τελείωσε η κουβέντα πέσαμε για ύπνο. Απέναντι μου θυμάμαι είχε ξαπλώσει ο
εισπράκτορας του λεωφορείου ονόματι Δρίβας. Σε μια στιγμή ακούω τον Χουντέση να
λέει στον οικοδεσπότη:΄΄ρε Κώστα τι είναι αυτό το πράγμα;΄΄ ο άλλος κοίταξε και
φώναξε στον Δρίβα: ΄΄ρε Σωτήρη έλα να δεις τι πράμα είναι αυτό;΄΄ τα άκουγα και
εγώ όλα αυτά αλλά υπέθεσα ότι κάποιος θα ερχόταν για να ταξιδέψει το πρωί και
ότι θα πήγαινε να μπει στο λεωφορείο και τον είχαν πάρει για κλέφτη. Τότε
πετάχτηκε ο Σωτήρης στην πόρτα που ήταν ανοιχτή και είπε΄΄ αυτό είναι
αλεξίπτωτο΄΄. Με το αλεξίπτωτο που είπε σηκώθηκα αμέσως και βρήκα έξω. Το είδα
κάπου 50 μέτρα πάνω από το κεφάλι τους. Ο ουρανός ήταν καθαρός και το φεγγάρι
φαινόταν. Αυτό το πράμα ήταν μακρόστενο κάπου 4-5 μέτρα μήκος και 2,5 περίπου
μέτρα πλάτος. Όπως το βλέπαμε εμείς ήταν μακρόστενο, οβαλ, και πήγαινε πέρα
δώθε. Από την μέση και κάτω σκοτεινό. Ο φωτισμός που ήταν σαν να ήταν
σκεπασμένος, σαν να βλέπαμε πίσω από κουρτίνες, είχε χρώμα πορτοκαλί. Όση ώρα
έμεινε εκεί από πάνω μας έκανε κινήσεις δεξιά και αριστερά.
Ερώτηση: δηλαδή έκανε την κίνηση που κάνει λόγου χάρη ένα
φύλλο δέντρου που πέφτει;
Απάντηση: ναι αλλά δεν χαμήλωνε. Ήταν σταθερό στο ίδιο ύψος.
Ερώτηση: πόση ώρα έμεινε εκεί;
Απάντηση: πέντε λεπτά κι εμείς όλοι το κοιτάζαμε. Στην αρχή
μάλιστα ζήτησα από τον Κώστα ένα δίκαννο γιατί το πέρασα για αυτοσχέδιο
αερόστατο και θέλησα να το ρίξω αλλά εκείνος μου απάντησε ότι στο χωριό – 20
σπίτια όλα κι όλα – δεν υπήρχε όπλο. Μετά από λίγο όμως του ειπα:΄΄αυτό ρε
παιδιά είναι κάτι άλλο δεν είναι αερόστατο. Για να πηγαίνει κόντρα στον καιρό είναι
κάτι άλλο. Ούτε θόρυβο κάνει και ανεβαίνει ψηλα.΄΄ στην συνέχεια πήγε απέναντι
μας σε μια απόσταση 500 μέτρων κι από εκεί προς το μέρος της εκκλησίας των
Ταξιαρχών, αλλά λίγο πιο χαμηλά γιατί η εκκλησία είναι ψηλά στην κορυφογραμμή.
Ύστερα άρχισε πάλι να έρχεται προς τα πάνω μας. Όταν έφτασε στα 150 μέτρα έκανε
μια στροφή προς το έδαφος αλλά μπροστά μας υπήρχαν δέντρα και δεν είδαμε αν
έπεσε η έφυγε. Είδαμε μόνο την κίνηση και που την έκανε με πολύ μεγάλη
ταχύτητα, ενώ μέχρι τότε πήγαινε σιγά – σιγά. Είπα στα παιδιά να πάμε να δούμε
αν έπεσε, αλλά όλοι δίσταζαν. Τηλεφώνησα τότε – μέσω Αμυγδαλιάς στο σταθμό
Χωροφυλακής που υπάρχει στο χωριό Κόμιτο και μίλησα με τον αστυνόμο, ο οποίος
μου είπε να πάμε επί τόπου να δούμε. Του απάντησα ότι ήταν πολύ αργά κι ότι θα
πηγαίναμε το πρωί. Τελικά ηρθε μαζί μου ο βοηθός μου και κάποιος γείτονας και
πήγαμε μέχρι την χαράδρα, στο μέρος δηλαδή που νομίζαμε πως έπεσε αλλά δεν
είδαμε τίποτα. Το πρωί κατά τις 5 ήρθαν με τα πόδια ο χωροφύλακας με ένα παιδί
των ΤΕΑ από το Κόμιτο και ερεύνησαν δίχως όμως κι αυτοί να βρουν τίποτα. Ύστερα
από δυο μέρες πήγα σε ένα άλλο χωριό που λέγεται Ευαγγελισμός. Είχαν μάθει κι
εκεί για το αντικείμενο από ένα κτηνοτρόφο τον Ευάγγελο Κυριακό που το είχε δει
γύρω στις 11 το βράδυ εκείνο, γυρίζοντας από το καφενείο σπίτι του. Τότε
μάλιστα δεν το είπε σε κανένα γιατί ντράπηκε. Όπως μας είπε τελικά το είδε να
σηκώνεται πίσω από τη εκκλησία του Αη Γιώργη σε μια απόσταση 250 μέτρων και να
χάνεται στον ουρανό προς την κατεύθυνση δηλαδή από όπου το είδαμε εμείς να
έρχεται. Το πρωί έψαξε και αυτός στο βουνό μήπως βρει τίποτα άλλα δεν βρήκε.
Όπως σας είπα στην αρχή δεν έλεγε για το περιστατικό, όταν όμως έμαθε ότι το
είδαν κι άλλοι τότε πήρε θάρρος και το είπε. Έμαθα ότι το είδε κι ένας άλλος
χωριανός που λέγεται Σταματιάδης. Θυμάμαι πως όταν χάθηκε εκείνο το πράγμα όταν
το είδαμε να εξαφανίζεται τότε άρχισαν να ουρλιάζουν όλα τα ζώα, σκυλιά,
γουρούνια, κατσίκες.. Για εμένα πρέπει να ήταν οπωσδήποτε κατευθυνόμενο γιατί
αν δεν ήταν θα πήγαινε όπου ήθελε ο άνεμος, γιατί φυσούσε τρομερός νοτιάς. Αυτό
πήγαινε κόντρα, πήγαινε όπου αυτό ήθελε. Έφυγε ξαναγύρισε έκανε τις βόλτες του
πήγε ψηλά, ξανάκανε τον κύκλο και με πολύ γρήγορη κίνηση μας φάνηκε ότι έπεσε
στο έδαφος ενώ τελικά δεν βρήκαμε τίποτα. Δεν αποκλείεται με την κίνηση που
έκανε να πήγε από την χαράδρα και να ανέβηκε σε άλλο μέρος που εμείς δεν
βλέπαμε από εκεί που ήμασταν. Η σύζυγος του οικοδεσπότη φοβήθηκε τόσο που
κλειδαμπαρώθηκε μέσα στο σπίτι, αλλά κι αυτός ο ίδιος φοβήθηκε πολύ και μας
κράτησε μάλιστα μέχρι τις 4.30 το πρωί στα σκαλοπάτια, πίνοντας μπύρα, για
παρέα.
Ερώτηση: Ξέρετε αν η χωροφυλακή έκανε κάποια άλλη ενέργεια η
έρευνα;
Απάντηση: Όχι δεν ξέρω. Στη μετέπειτα επίσκεψη μας στο
αστυνομικό τμήμα Καρύστου μάθαμε ότι ο σταθμός Κομίτου είχε ειδοποιήσει για το
φαινόμενο και ότι η Κάρυστος είχε διαβιβάσει το σχετικό σήμα στη διοίκηση.